เป็นตระกูลระบบปฏิบัติการโทรศัพท์มือถือ ที่พัฒนาโดย และเป็นระบบปฎิบัติการยุคถัดไปของ แม้ว่าจะเป็นคนละระบบปฎิบัติการกันก็ตามมีวัตถุประสงค์หลักในตลาดผู้บริโภคทั่วไปโดยวางสถานะขั้วที่ 3 เป็นอีกหนึ่งทางเลือกเป็นระบบที่ 3 ถัดจาก ของ และ ของ มากกว่ากลุ่มอุปกรณ์ตลาดองค์กรที่เป็นกลุ่มฐานผู้ใช้งานหลักของระบบวินโดวส์โมบายล์ เปิดตัวเป็นครั้งแรก ตุลาคม ค.ศ. 2010 (สาธารณะ) พร้อมกับการเปิดตัวอีกครั้ง (รีโอเพนนิ่ง) สำหรับรุกกลุ่มเป้าหมายเอเชียและจีนแผ่นดินใหญ่ที่เป็นตลาดกลุ่มเติบโตศักยภาพน่านน้ำใหม่(Blue Ocean)ที่ทางไมโครซอฟท์นั้นมั่นใจว่าสามารถเอาชนะทวงขึ้นเป็นผู้นำระบบปฎิบัติการชั้นนำในเอเชียและจีนแผ่นดินใหญ่ได้อีกครั้งในช่วงต้นปี ค.ศ. 2011

ระบบปฏิบัติการที่เล็กกะทัดรัดประกอบด้วยชุดแอปฟลิเคชั่นพื้นฐาน สำหรับอุปกรณ์เคลื่อนที่ บน Microsoft Win32 API อุปกรณ์ที่ใช้ระบบวินโดวส์โมบายมี พ็อกเก็ตพีซี,สมาทโฟน,พอร์เทเบิลมีเดียเซ็นเตอร์ ออนบอร์ดคอมพิวเตอร์ เพื่อจะเป็นอุปกรณ์เคลื่อนที่ทำงานอัตโนมัติอย่างแท้จริง มันถูกออกแบบให้มีระบบปฏิบัติการคล้ายวินโดวส์บนเครื่องพีซีทั่วไป เช่น จุดเด่น แบบอย่าง และความเกี่ยวข้องกัน ส่วนที่พัฒนาซอฟต์แวร์คือ ความพิเศษสำหรับวินโดวส์โมบาย ต้นกำเนิดของระบบปฏิบัติการวินโดวส์โมบายคือ ระบบปฏิบัติการ Pocket PC 2000 วินดดวส์โมเบิลได้มีการอับเดทในเวลาต่อมา ซึ่งแนวโน้วตอนนี้คาดว่าจะเป็นระบบปฏิบัติการวินโดวส์โมบาย6 เป็นเวอร์ชันใหม่สำหรับปี2008

ปัจจุบันมีบริษัทที่ถือหุ้นส่วนอยู่ได้แก่ อีริกสัน (15.6%) โนเกีย (47.9%) พานาโซนิก (10.5%) ซัมซุง (4.5%) ซิเมนส์ (8.4%) และ โซนี อีริกสัน (13.1%) โดยมีสำนักงานใหญ่ตั้งอยู่ที่ประเทศอังกฤษ ซิมเบียนเริ่มใช้งานเมื่อในเดือนมิถุนายน พ.ศ. 2541

เป็นระบบปฏิบัติการสำหรับโทรศัพท์มือถือพัฒนาโดยซัมซุง โดยออกแบบมาสำหรับโทรศัพท์มือถือทั่วไปและโทรศัพท์แบบสมาร์ตโฟน คำว่า "บาดา" (바다) เป็นภาษาเกาหลีหมายถึง มหาสมุทร หรือ ทะเล บาด

เป็นระบบปฏิบัติการสำหรับอุปกรณ์พกพา เช่น โทรศัพท์มือถือ, แท็บเล็ต(Tablet), คอมพิวเตอร์และเน็ตบุ๊กที่ทำงานบนระบบปฏิบัติการลินุกซ์ (Linux) เริ่มพัฒนาโดยบริษัทแอนดรอยด์ จากนั้นบริษัทแอนดรอยด์ถูกซื้อโดยกูเกิล ส่วนด้านลิขสิทธิ์ของโค้ดแอนดรอยด์จะใช้ในลักษณะของการเปิดเผยเปิดเผยอย่างเสรี (Open Source) ทำให้นักพัฒนาโปรแกรมสามารถแก้ไข ดัดแปลงโค้ดแอนดรอยด์ได้อย่างอิสระ จึงทำให้ผู้ผลิตโทรศัพท์เคลื่อนที่และแท็บเล็ต นิยมนําแอนดรอยด์ ไปใช้เป็นระบบปฏิบัติการเช่น HTC, Samsung ในตระกูล Galaxy

เป็นสมาร์ตโฟนและโทรศัพท์มือถือโดยบริษัทแบล็คเบอร์รี่จำกัด (BlackBerry Limited) หรือเดิมคือบริษัทรีเสิร์ชอินโมชั่น (Reserch in Motion Limited - RIM) จากประเทศแคนาดา[2] แบล็คเบอร์รี่เครื่องแรกเริ่มผลิตในปี พ.ศ. 2542 โดยมีลักษณะเป็นเพจเจอร์สองทาง[3] แบล็คเบอร์รี่รุ่นล่าสุดคือ แซด 30, แซด 10, คิว 10 และ คิว 5 มีลักษณะส่วนต่อประสานกับผู้ใช้แตกต่างกันไปในแต่ละรุ่น โดยส่วนต่อประสานกับผู้ใช้ที่โด่งดังและเป็นที่นิยมที่สุดของแบล็คเบอร์รี่คือแป้นพิมพ์คิวเวอตี้ ขณะที่แบล็คเบอร์รี่รุ่นใหม่ใช้ส่วนประสานงานผู้ใช้แบบหน้าจอสัมผัสและคีย์บอร์เสมือนดังเช่น ไอโฟน แบล็คเบอร์รีในช่วงแรก ผลิตเพจเจอร์ รุ่น Interactive Pager ซึ่งสามารถป้อนข้อความโดยไม่ต้องส่งไปยังโอเปอเรเตอร์ ซึ่งในเวลาต่อมาได้จุดประกายระบบ สมาร์ทโฟน[4]

ไอโอเอส (ชื่อเดิมคือ ไอโฟนโอเอส) คือระบบปฏิบัติการบนอุปกรณ์พกพา (สมาร์ตโฟน,แท็บเล็ตคอมพิวเตอร์) พัฒนาและจำหน่ายโดยแอปเปิล เปิดตัวครั้งแรกในปี ค.ศ. 2007 เพื่อใช้บนไอโฟน และได้มีการพัฒนาเพิ่มเติมเพื่อใช้บนอุปกรณ์พกพาอื่น ๆ ของแอปเปิล เช่น ไอพอดทัช (ในเดือนกันยายน ค.ศ. 2007), ไอแพด (ในเดือนมกราคม ค.ศ. 2010), ไอแพด มินิ (พฤศจิกายน ค.ศ. 2012) และ แอปเปิลทีวี รุ่นที่ 2 (ในเดือนกันยายน ค.ศ. 2010) ไอโอเอสแตกต่างจากวินโดวส์โฟนของไมโครซอฟท์และแอนดรอยด์ของกูเกิล ตรงที่แอปเปิลไม่อนุญาตให้นำไอโอเอสไปติดตั้งบนอุปกรณ์ที่ไม่ใช่อุปกรณ์ของแอปเปิล ในเดือนสิงหาคม ค.ศ. 2013 แอปสโตร์ของแอปเปิลมีแอปพลิเคชันมากกว่า 2.1 ล้าน แอปพลิเคชัน และ 1 ล้านแอพที่ออกแบบมาเพื่อ ไอแพด แอปพลิเคชันเหล่านี้มียอดดาวโหลดน์รวมกันมากกว่า 1.3 แสนล้านครั้ง ไอโอเอสมีส่วนแบ่ง 28% ของส่วนแบ่งระบบปฏิบัติการบนอุปกรณ์พกพาในไตรมาสที่ 3 ของปี ค.ศ. 2018 ซึ่งเป็นรองจากแอนดรอยของกูเกิลเท่านั้น ในเดือนมิถุนายน ค.ศ. 2012 ไอโอเอสมีส่วนแบ่งคิดเป็น 65% ของการบริโภคข้อมูลบนอุปกรณ์พกพา (ซึ่งรวม ไอพอดทัช และ ไอแพด) ในกลางปี ค.ศ. 2012 มีอุปกรณ์ไอโอเอสมากกว่า 410 ล้านเครื่องที่เปิดใช้งาน จากการอ้างอิงจากงานแถลงเปิดตัวต่อสื่อโดยแอปเปิลใน วันที่ 12 กันยายน ค.ศ. 2012 มีอุปกรณ์ไอโอเอส 400 ล้านตัวที่จำหน่ายไปแล้วในเดือนมิถุนายน ค.ศ. 2012